Na een paar jaar in Indonesië was onze zoon oost-Indisch doof. Elke keer als we hem vroegen groente te eten, op tijd naar bed te gaan of zijn tanden te poetsen, speelde hij onverstoorbaar verder en deed hij alsof hij ons niet gehoord had. Als we 10 seconden later vroegen of hij een ijsje wilde, riep hij natuurlijk meteen keihard ja. De tactiek om alleen te reageren op datgene wat hem bevalt, heeft hij de eerste paar jaar van zijn leven met de paplepel ingegoten gekregen. De hele dag op blote voeten lopen - ook in de Argentijnse winter – rijst eten op de grond en inmiddels ook de soepele dansmoves van een kleine Latin Lover maken hem tot een kleine man vol culturen. De meiden hebben zich aller verschillende dansstijlen eigen gemaakt, die ze nu naar hartelust tentoonspreiden op feesten en partijen.
Door veel tijd door te brengen met onze Indonesische en later Venezolaanse oppas hebben ze lokale liedjes en spelletjes leren kennen en zijn ze veel bijzondere ervaringen rijker. Zo vroeg onze Indonesische oppas eens na een voetbaltraining op zaterdagochtend, of de kleine man mee mocht naar een Indonesisch huwelijk in de buurt. Nadat we hadden ingestemd, realiseerde ik me echter niet dat hij rechtstreeks met zijn bezwete voetbalhoofd en kleren tussen de met zorg opgemaakte Indonesiërs zou belanden. De bruid en bruidegom waren echter zeer vereerd met zijn aanwezigheid en hij werd als trofee met hen op de foto gezet en verwend met krupuk, rijst en fanta.
Na een paar jaar in het buitenland, spreken de kids vloeiend Spaans en Engels en zijn ze zich behoorlijk bewust van verschillende culturen, tradities en religies. We grappen wel eens dat we elk kind met een andere godsdienst willen opvoeden. Dat ging eigenlijk al vanzelf, want één van mijn dochters wilde graag een dagje meedoen met Ramadan (mijn reactie: 1 dag oké, maar je blijft wel drinken) en mijn zoon legde na een aantal weken op zijn katholieke peuterschooltje uit dat God de wereld in 7 dagen heeft geschapen. Onze oudste voelt zich juist weer meer aangetrokken tot het boeddhisme, vanwege de aandacht voor de natuur. Nu we er een tweeling bij hebben, kunnen we nog 2 wereldgodsdiensten toevoegen aan het assortiment, dus ik ben benieuwd waar de toekomst ons gaat brengen. De komende tijd blijven we in Nederland, maar gelukkig valt er ook hier genoeg te beleven met een Indiaas restaurant onder ons huis, een Thai, Italiaan, Japanner en Braziliaans acai-restaurant in de straat, een Frans bakkertje op de hoek en mensen uit alle hoeken van de wereld, die zich vermengen op de stranden, speeltuinen en pleinen van de mooie stad achter de duinen.
